Tromso/ 

(Wilt u zelf die streep even  door de o doen)

Nog 23 juni.

Vanuit ons hotelraam konden we zien hoe een Nederlands zeiljacht de haven binnenliep. Dus voordat we naar ons restaurant Nor gingen wilde we die wel even van dichterbij bekijken en gedag zeggen. Het bleek om de Pallieter (= levenslustige vent) uit Enkhuizen te gaan. Een Amel 50 tweemaster. Het bedenken van een goede openingszin was niet nodig, ze waren binnen druk met het opruimen of aan het tafeldekken…..we zullen het nooit weten.

Nor was geen verkeerde keus. Voor Karin weer een lekkere vis, het was Cod geworden maar ze dacht aan Arctic Char, en ik koos voor een malse entrecote. En het smaakte ook nog eens heerlijk. Altijd even afwachten of mals ook inderdaad mals is. De serveerster keek wel vreemd toen we allebei een glas jus d’orange bestelden. Hollanders die geen bier drinken ? Hier schenken ze van die grote pullen, niet voor ons  dus. Tijdens het diner werden we verrast door een Nederlands stukje muziek. Ik herkende Marco en dat gaf de sfeer meteen een slinger. De tekst, “Breng me terug naar het water”, maakte het weer enigszins goed. Ter afsluiting nog even een toiletbezoek. Ik kon kiezen uit 4 soorten toiletten, de laatste een gender-neutrale. Ik had geen zin om uit te leggen hoe het bij mij zit, dus dan maar normaal plassen. Het hoort niet maar ik zou schrikken als ik ineens oog-in-oog sta met een ‘het’ of een ’die’ met de kruis op hun enkels. Let op je woorden want een belediging is gauw gemaakt.

Slenterend terug naar ons hotel komen we wat Noorse beeldende kunst tegen, gehouwen uit steen. Dat ligt hier toch genoeg. Bij kunst moet je je altijd even afvragen wat heeft de maker hiermee bedoeld?  Wij hadden daar meningen over die voor ons  toch knap uiteen liepen. Kijk zelf maar wat je ervan maakt.  Die linksboven is ook in het paars verkrijgbaar.

24 juni.

We nemen de eerste kans voor het ontbijt, 7 uur,  om daarna de lange tocht langs , om en door de Noorse fjorden naar Tromsø te rijden. (Gekopieerd nu uit Wikipedia !!) Een rit van bijna 600 kilometer is lang maar we hadden ons erop ingesteld. Ook voor dit traject geldt dat de natuur zich weer anders presenteerde. Hoge bergen met op grote hoogte veel sneeuw die nog bleef liggen. De bomengrens was goed zichtbaar. Wat daaronder te zien was waren partijen hoge bomen en uitgestrekte groene landschappen. De weg slingert langs de berghellingen links met aan de rechterkant de fjorden.

Met borden werd aangegeven hoe hard we steeds mochten. De Noren hielden zich daar keurig aan dus wij moesten wel. De weg leek soms op een onvrijwillig bbq-traject. Jonge elanden en schapen gooiden zich met gemak voor onze auto waarbij we één keer stevig in de remmen moesten. Het was ook wat koud voor een bbq.

We hadden enkele stops ingebouwd die elk wel een verhaal zou kunnen opleveren. Bij een van die stops was een werkterrein ingericht waar ze onderdelen van een elektriciteits mast assembleerden.

Een helikopter haalt dan elke tien minuten zo’n gedeelte op en bracht het naar hoog in de bergen waar ze de rest afbouwden. Ik heb er twee video’s van gemaakt. Dat wil je toch niet missen, ik blijf een jongetje.

Helikopter komt

Helikopter gaart

Bij  een andere stop kwamen we midden in een begrafenis terecht.  De overleden vrouw van 52 leed al aan kanker maar kreeg ook nog onverwacht een hartaanval. Een vrouw sprak Karin aan omdat ze een Nederlandse auto bij ons zag. Ze had een Nederlandse moeder die uit Heiloo komt en wilde dat even met ons delen. Zelf werkte ze nauw samen met de man van de overleden vrouw en hield het niet droog toen ze daarover vertelde. Let op de mooie klederdrachten van de vrouwen bij deze ceremonie. De mannen en kinderen gaan in het zwart.

Om kwart voor 8 vertrokken en om kwart over  zes hier gearriveerd. Doodmoe, eerst een lange nachtrust en morgen zien we wel weer.