Stockholm

De wekker ging weer veel te vroeg af. Je wilt toch ook niets missen van deze wereldstad met 1 miljoen inwoners verspreid over 200 km2. Het ontbijt was mega uitgebreid. Nog nooit zoiets gezien. Wij namen een bescheiden bordje aangeklede  muesli, de rest hebben we (kunnen) laten staan.

Voordat we op pad gingen wilde ik eerst nog één keer proberen een parkeerkaartje uit die automaat te krijgen. Dat was me steeds niet gelukt en na tussenkomst van een hotelmedewerker alweer niet. Het liep vast op het ontbreken van een goede betaalkaart, een creditkaart dus. En die hadden we niet.

Bij ons vertrek hadden we een misrekening gemaakt over de verlenging van onze creditcard. (Het echte verhaal is boeiender maar te lang voor hier)  Die card  zou pas arriveren per post als wij al vertrokken waren. Dus geen creditcard. Moet wel lukken, dachten wij. Dus tot hier, hier bleek hij  noodzakelijk.

Dan maar een bon riskeren waarvan men overigens  zegt dat je die net zo goed weer kan verliezen omdat het  verhalen van het bedrag in Nederland bij de wanbetaler veel meer kost voor de Zweedse justitie. Niet zo mijn stijl, maar ja,  ik kon echt niet anders.

Een korte wandeling door een Shopping Mall, een enorm groot en luxe centrum met winkels, bracht ons bij de trein: de pendeltåg. Dat is een kruising van een trein en een metro.

In zo'n  trein hier gebeurt ook helemaal niks. De Zweed is sowieso geen uitbundig type mens, meestal enigszins verlegen en wat in zichzelf gekeerd. Natuurlijk heeft hier bijna iedereen een smartphone waarmee men wél heftig communiceert. Wat me ook opviel was dat de helft van de mensen met van die witte staafjes uit/in hun oren liepen, een soort oorsmeerafvoerpijpjes. (Scrabblewoord!!)  En maar tegen zichzelf lopen praten, iets wat ik al 72 jaar geleden afgeleerd heb. De jeugd is hier net zo arm als bij ons. Dit heb ik afgemeten aan het aantal spijkerbroeken die dezelfde gaten en scheuren vertoonden. De trein bracht ons naar Odenplan waar we bus 2 namen naar Slottsbacken, bij de oude stad.

Op veel plaatsen in de stad staan een aantal elektrische verhuur-steppen bij elkaar. Je kan ze met een appje op je telefoon voor een periode huren. In Nederland kennen we daarvoor de scootertjes, deze stepjes zijn bij ons verboden.

Bij het Slottsbacken zouden we Eva ontmoeten. Eva is de kleindochter van Lies, een oudere  zus van Karin. Het weerzien was hartverwarmend. Een lieve innemende jonge vrouw die gevallen is voor de Zweed Victor  én voor het werken in Stockholm.  Met haar gingen we de omgeving bekijken. Eerst een kopje koffie met een lekkernij erbij die je in Zweden één keer geproefd moet hebben; een kaneelbroodje. Daarna een wandeling door dit gedeelte van Stockholm naar bijvoorbeeld het plein waar het museum staat dat gewijd is aan Alfred Nobel’s prijzen door de jaren heen.

We moesten een boottochtje maken om bij “eilandje” Skepps Holmen te komen. Op dit eiland bij een knus hotelletje had Eva een lunch voor ons georganiseerd. Die keuze was niet verkeerd. Een bijzonder visje voor de dames en een heerlijke garnalenschotel voor meneer. Er wordt eigenlijk best veel wijn gedronken bij het eten ofschoon het een onbetaalbaar drankje is in Zweden. 11 à 12 euro voor een eenvoudig glas is normaal. Ik hield het bij een biertje van ongeveer de helft van die prijs. Thuis (op de hotelkamer) staat mijn meegesmokkelde koele wijn op ons te wachten.

De terugreis naar het hotel verliep makkelijker. Je bent er immers al een keer  eerder geweest maar dan in de omgekeerde richting. Het was drukker geworden, de zon heeft zich veelvuldig laten zien deze dag, enkele spetters zijn er ook gevallen.

We kunnen weer terugkijken op een geweldige dag. Morgenavond steken  we met de boot over naar Finland en zijn dan tegen de avond van zaterdag in Helsinki. Op de valreep berichtten onze vrienden uit Baarn dat de creditcard op de post is gegaan naar een hotel waar we volgende week geboekt hebben. Hoop dat deze actie wel gaat lukken. Wordt vervolgd.