Zweden

Woensdagochtend ging al om 06:30 uur de wekker. De in geprogrammeerde blije begroeting met een vrolijk muziekje, maakt je dag meteen al goed. Om 7 uur werd het ontbijt geserveerd. Natuurlijk waren we op tijd maar niet de eersten. Wat een rij zeg.  Wachtend op onze beurt moest ik denken aan zo’n melkstal waar tientallen koeien staan te wachten totdat ze gemolken worden. Er was weer een ruime keus en we lieten het ons smaken.

Om 09.15 uur reden we van de boot af het land van Ikea, Agnetha en Anni-Frid in. Maar ook van het smeurebreut en van Pippi en meneer Nillson. Wegens wegwerkzaamheden, een falende autonavigatie en 2 kapiteins “aan het stuur”, liep de stress snel op. Nou moet ik zeggen dat Karin mentaal jaren jonger is dan ik, dus ze mag mij altijd 3 tellen vóór zijn voordat ik dat iets opgemerkt heb. Het verpest bij mij wel steeds het stoere en masculine , het helpende en oplossende optreden wat dan niet aan bod kan komen. Dat doet pijn, dat begrijpt iedereen. Maar we redden het steeds weer. Maakt u zich geen zorgen.

Tegen half 11 kregen we zin in koffie en in een plas. Hier in Zweden heb je zulke fantastische  picknick-plaatsen. Knus,  schoon, in het groen en stil. Het gasstel en wat ander keukengerei werd opgediept. Een Hollands bakje filterkoffie met warme melk was het resultaat. Zonnetje erbij en weer genieten.

Het rijden door dit  glooiend terrein met aan weerszijden van de weg uitgestrekte bossen van  verschillende soorten bomen, vind ik prettig. Vooral naaldbomen zoals dennen, sparren en Zweedse kerstbomen. Soms een cluster  berken. De ruimtes tussen de  bossen bestaan uit heidevlaktes of fel geel gekleurde koolzaad velden. In de berm paarse lupines en veel fluitenkruid. De Zweed is ook een  sympathieke weggebruiker. Niet zo gauw geïrriteerd als mijn vrouw, en soms ikzelf,  een minder handige beslissing nemen.

Het plekje voor de middagpauze was helemaal paradijselijk. Dat vierden we met heuse aspergesoep en verse broodjes.

Even noordelijker stopten we even bij een sluisje in het Götakanaal. Dit beroemde 190 km lange kanaal onderdeel van de waterverbinding tussen  Gotenburg en Stockholm met daarin 58 sluizen en soms grote hoogteverschillen is een veel gevaren route voor zeil-  en motorscheepjes dwars door Zweden. De opening van dit kanaal dateert van 1832. Er is ook een spannend boek verschenen met de naam: De vrouw in het Götakanaal. De moeite waard.

Dat Götakanaal  stond ook nog eens op ons verlanglijstje……maar het is er in dit leven niet van gekomen,  helaas.

Naarmate we dichter bij het hotel kwamen werd het drukker en drukker. Soms schoot de file amper op, maar iedereen wachtte geduldig op zijn/haar beurt.

In het hotel van 25  verdiepingen werden we vriendelijk geholpen. Wij bivakkeerden op de 17e. Ontbijt op de 4e en het restaurant is op de 25e. Om nog ergens anders  iets te gaan zoeken om te eten, daar hadden we de puf niet meer voor, dus maar naar de 25e. Je kan merken dat de levenstandaard in Zweden hoog, oftewel het is niet goedkoop hier. We zijn op vakantie dus we lieten het ons smaken. Curieus was wel dat het eten gebracht werd door een robot. De serveerster liep er weliswaar achteraan. Dus de invoering moet nog wat efficiënter worden.

Zie het filmpje bij Video's.

Donderdag gaan we met ons lieve nichtje Eva op stap om Stockholm wat beter te leren kennen. Tot weer !!